Naar Huis

 Operatie

Woensdag 13 april werd ik om 7.30 uur nuchter opgehaald van de kamer gewapend met steunkousen tot in m'n liezen en operatie jasje strak van de zenuwen ging ik naar de operatie kamer  daar werd de ruggenprik ingebracht en kwam er een mental coach naast me zitten.......waarschijnlijk uren later word al overgeven wakker in een donkere ruimte met veel toeters en bellen. En hoe kan je nog overgeven als je een maaghevel hebt nou heel makkelijk zo groen als gras en schuimend als bier komt het eruit. Alle zeilen worden bijgezet om het braken maar te stoppen. Zuurstof slangetje in m'n neus, drain in m'n zij, katheter, infuus ik ben overal op aangesloten. Ik verblijf  24 uur op de ic, daarna word ik terug gebracht(nog steeds overgevend) op de afdeling complexe zorg. Daar stopt gelukkig na enige tijd het overgeven. En kom ik weer enigszins bij de mensen. Complexe zorg is een speciale kamer waar er meer verpleegkundige zijn per persoon dan op normale zorg kamers.

Je hoeft maar te bellen en er word voor je gezorgd. Het enige wat ik kan is liggen op mijn rug. Het voelt of er 50 kg beton op mijn buik ligt. Omdraaien in bed is een beetje lastig. Maar daar helpt de verpleging graag mee. Evenals het meerdere keren controleren van hartslag  bloeddruk  suiker en saturatie worden nauwkeurig in de gaten verhouden. De zuurstof mag al snel uit m'n neus. Zodra de maaghevel geen maagsappen meer op pompt mag deze er als eerste uit tot die tijd is het vloeibaar eten en medicatie via infuus. Maar al heel snel mag de maaghevel eruit, geen prettig gevoel zo'n grasgroene slang die via je neus uit je maag gehaald word....en dan mag er ook weer gewoon gegeten worden. Best spannend wat gaat er gebeuren als ik gewoon eet. En krijg ik er ook weer laxeermiddel bij. En zo word ik iedere dag een stukje mobieler. De fyshio therapeut verschijnt dag 2 aan het bed en helpt me met gaan zitten op de rand van het bed en te gaan staan best zwaar als je het gevoel hebt dat er een betonblok op je buik ligt.

En gaat de pleister van de ongelooflijk grote wond. En zo gaat er iedere dag een slangetje meer uit uit m'n lichaam. En word ook het gewicht op mijn buik lichter. Eerst komt het gevoel dat mijn buik uit elkaar gescheurd word. Het tegendeel is waar want het zit heel strak tegen elkaar.

Uiteindelijk gaat het lukken om met de fyshio een stukje te lopen, wankel op de benen na al die dagen in bed liggen moet ik weer vertrouwen krijgen in mijn eigen lichaam.

Paaszondag gaat de katheter eruit word ik verplaatst van complexe zorg naar normale zorg inmiddels mag ik ook weer normaal eten. Hier moet ik alles zelf doen. En word het tijd dat ik onder de douche ga. Dit kost veel energie. Meerdere malen per dag een rondje over de gang lopen en steeds meer zelf doen. Ben moe en weinig energie. Dinsdag na pasen word er al over ontslag gesproken.....Mijn herstel gaat zeer voorspoedig. Omdat ik thuis nog wel zorg nodig heb moeten we mijn ontslag uitstellen tot woensdag 20 april.

En nu ben ik weer thuis. 2 kg lichter dan een week eerder terwijl ik hoofdzakelijk in bed heb gelegen maar mijn broek die ik een week eerder aan had niet dicht kon krijgen.....Het gevoel in mijn buik is of dat ik een hele strakke broekriem om heb met een hele grote schaafwond. 

De wond geneest netjes evenals het gat in m'n zij waar heel lang nog vocht uit bleef komen van de wond drain.

Het is thuis een kwestie van aansterken. Wat betekend minstens 6x per dag een kleine maaltijd nuttigen met de nodige medicijnen. Had ik voordat ik het ziekenhuis in ging net alles op dat gebied onder controle is het nu weer opnieuw uitvinden. Het is noodzaak dat ik eiwit, kalium en vetrijk voedsel tot me neem. Het maag-darm systeem werkt nu weer anders dan daarvoor. Ook bewegen en rusten hoort daarbij. Het is alles opnieuw uitvinden op het gebied van de spijsvertering maar gelukkig kun je het ziekenhuis bellen als je ergens ongerust over bent. 

Whipple operatie

De voorbereidingen voor de operatie zijn gestart. Ik heb gisteren een injectie gekregen die ervoor gaat zorgen dat de alvleesklier weinig tot geen spijsverteringssappen meer aanmaakt om de operatie zo makkelijk mogelijk te laten verlopen. Vandaag was ik blij verrast dat de weegschaal een extra kilo aanwees. Deze kilo heb ik hard nodig bij het herstel na de operatie. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die zo blij zijn als ik dat ze een kilo aankomen. Doordat mijn gewicht nu goed is heb ik ook wat meer energie en is het geestelijk ook wat beter te verwerken. Alhoewel ik nog steeds niet alles zelf kan doen, sommige dingen zijn gewoonweg te vermoeiend. En dan spreek ik over de meest normale huishoudelijke dingen waar je normaal gesproken niet eens over nadenkt dat je ze doet. Moet mijn energie goed verdelen over de dag om te zorgen dat ik het de andere dag moet bekopen met overgeven en 16 uur slapen.....

Met goed weer ben ik iedere dag een klein rondje lopen. Waar ik normaal een kwartiertje over doe kan ik nu gerust een half uur voor uittrekken, en dan moet er zeker al geen wind staan anders kom ik hijgend thuis en kan ik gelijk naar bed of op de bank gaan liggen. Maar als de zon schijnt is het heerlijk om een poosje buiten te zijn.

Het is bewonderenswaardig om te merken hoeveel mensen mij kennen, waarvan ik kaartjes, bloemen, ballonnen, telefoontjes en lekkernijen, leuke of gekke filmpjes of foto's krijg. Ik voel me daardoor gesteund en het geeft me moed in deze rollercoaster. Ook de videobel gesprekken met o.a. collega's zijn een welkome afleiding. Het is iedere dag toch weer even een afleiding om de gedachten te verzetten buiten het puzzel en kleurboekje om. Daarvoor wil ik tot nu toe alvast iedereen bedanken.

Voor dinsdag staat de opname van de whipple operatie in de agenda. Ik mag me 's avond om 19.30 uur in het St. Antonius ziekenhuis melden. Daar krijg ik dan de nodige medicijnen, infuus e.d om op 13 april vroeg in de ochtend naar de operatiekamer te gaan. Daar word ik klaar gemaakt voor de operatie, diverse infuus worden nog aangelegd, ruggenprik word gezet en narcose word toegediend. Allemaal heel spannend. En dan ligt mijn leven volledig in de handen van de artsen.

Het is een grote ingrijpende langdurige operatie. De 12 vingerige darm, galblaas, galweg(incl. stent)grootgedeelte van de alvleesklier en een grote hoeveelheid lymfklieren worden verwijderd dit gebeurd in de ochtend. Na de lunchpauze van de arts word ik weer in elkaar gezet. De maag word weer op de darm aangesloten, de alvleesklier en lever worden weer verbonden met de darm. Hier merk ik gelukkig allemaal niets van. En word  ik weer wakker met allerlei toeters en bellen aan en in mijn lichaam. En dan begint de herstelperiode. Het is minstens 10 dagen ziekenhuis, daarna is er een revalidatie van 6 tot 8 weken thuis.