Vorige week heb ik een stent in de galweg gekregen. Ik was heel zenuwachtig. Dankzij de deskundige hulp in het UMC is het gelukt. Liggend in een ziekenhuis bed en infuus word ik de behandelkamer ingereden, daar moet ik overstappen op een behandelbedje. Een heel smal hard bed. Mevrouw u mag op uw buik gaan liggen, rechterarm omhoog en linkerarm naar beneden langs uw lichaam. Even voel ik me superwoman. Er word een houder in mijn mond geplaats om mijn gebit te sparen en ik krijg zuurstof.......Denk maar aan iets leuks.....
1 1/2 uur later word ik rijdend wakker in het ziekenhuisbed, zo mevrouw de stent zit erin, wilt u wat eten/drinken.....Verward dat ik in een ziekenhuisbed lig terwijl ik heel ergens anders was kijk ik om me heen en moet ik even bijkomen........ Heeft u pijn? Nou m'n buik doet wel zeer ja...... dan geven we u even paracetamol en er word vloeistof in het infuus gespoten....even later hoe voelt u zich? nou ik ben ook nog misselijk.....Hupsakee en er word een anti misselijkheidsmiddel in het infuus ingespoten.....Na een cracker en een beker limonadesiroop kom ik weer enigszins tot de mensen. Er is ergens een foutje in geslopen er is geen plaats op de juiste afdeling voor mij, want ik moet tenslotte wel een nachtje ter controle blijven, een stent plaatsen is tenslotte niet zonder risico. Tenslotte is er plaats op de gynaecologie afdeling. Lekker rustig alleen op een kamer. Gedurende de dag voel ik me wel beter dan de dag ervoor. De nacht goed doorgebracht en de andere dag mag ik naar huis.
Eenmaal thuis stort ik finaal in. Ben ik weer misselijk en ga ik aan het overgeven. Dit was niet de bedoeling van deze behandeling. Voel me zeer ellendig en lig weer de hele dag in bed. En ben ik weer een kg lichaamsgewicht kwijt. Ook belt de verpleegkundige van het St. Antonius om te vragen hoe het gaat, die schrikt enorm. Hij wil dat ik nu 2 x per week op de weegschaal ga om mijn gewichtsafname nauwlettend in de gaten te kunnen houden om op tijd in te kunnen grijpen om over te gaan op sondevoeding om de gewichtsafname tegen te gaan. Voor de operatie moet ik gewicht genoeg hebben om daarna goed te kunnen herstellen.
Na 2 dagen belt idd de verpleegkundige terug en gelukkig kan ik hem vertellen dat de misselijkheid verdwenen is en dat het eten en drinken er weer makkelijker in gaat. En dat mijn gewicht stabiel is gebleven. Maar dat daar in tegen de ontlasting weer zorgen baart. Daar is heel makkelijk iets aan te doen. De geelheid verdwijnt ook van mijn lichaam, daarvoor in de plaats krijg ik jeuk.........Maar ook dit moet gaan afnemen, de ontlasting is inmiddels ook weer op gang gekomen, de eetlust neemt ook iedere dag toe waardoor ik ook weer zin krijg om uit bed en van de bank af te komen. De proteïne shakes(nog steeds niet lekker) gaan er ook weer in. Nu maar hopen dat het gewicht nog wat omhoog gaat voor de operatie. Ik heb inmiddels ook oude vrouwen billen en bovenbenen gekregen van dat losse vel:) dat betekend dat er niet alleen vet weg is maar ook spiermassa. Dit is moeilijk opbouwen daar het energie level laag is. avondeten koken bijvoorbeeld kan ik nog niet zelf, dat kost zoveel energie dat houd ik niet vol. Als je gewoon gezond bent sta je daar helemaal niet bij stil dat eten koken best wel de nodige energie verbruikt. Gelukkig heef Hans die taak op zich genomen en kan hij goed en lekker koken.
Komende periode moeten er nog wat onderzoeken in het ziekenhuis verricht worden, diverse telefonische consulten en dan is het afwachten tot de operatie. Best spannend. Zeker nu ik lichamelijk weer wat aan het opknappen ben, gaat het nu in mijn hoofd spoken. De aandacht is ineens verschoven van lichamelijk probleem naar geestelijk.
