Confronterend

Het weekend stond in het teken van de confrontaties. Het begon vrijdag eigenlijk al met de uitslag van het biopt uit de lever dat daar toch alvleesklier kanker cellen in gevonden waren. Als je dan op zaterdagochtend een douche wil nemen en bijna niet op je benen kan staan en hulp van manlief nodig hebt, zijn dat wel duidelijk de gevolgen van de chemo therapie. Ook het afdekken van de Picc lijn voor de douchebeurt is zo'n moment. Als je je dan afdroogt na de douchebeurt en de handdoek zit vol met haren weet je ook hoe laat het is. Om dan nog maar te zwijgen over de gewichtsafname op maandagochtend. De chemo zit echt in het lichaam en doet hopelijk zijn werk. Allemaal confronterende momenten dat de kanker echt waar is en waardoor ik ineens besef dat ik patiënt ben geworden en Hans deeltijd mantelzorger. Je weet dat deze dingen gaan gebeuren, maar stiekem hoop je dat ze nog lang weg blijven of mij niet overkomen. Deze confrontaties moeten geaccepteerd worden in mijn hoofd. En dan kunnen we weer vooruit werken.

2de Chemo

Wat is hier aan vooraf gegaan. Omdat er op diverse plaatsen uitzaaiingen te zien waren op de ct scan is er eerst een biopt genomen uit mijn bil. Dit bleek alleen vetweefsel te zijn. Daarna is er vorige week een biopt uit de lever genomen omdat er daar ook plekjes te zien waren. Helaas zijn dit uitzaaiingen van de alvleesklier kanker. Dit veranderd helemaal niets aan de situatie. Deze wetenschap is alleen belangrijk voor de bloedwaarden en verdere behandeling. Dinsdag is de zogenaamde PICC lijn geplaatst. Dit is een permanente infuus aansluiting in mijn bovenarm waardoor de chemo therapie mijn lichaam in kan. Omdat ik tijdens de vorige chemo lang beroerd ben geweest met misselijkheid en diarree zijn de medicijnen daarvoor aangepast. Woensdag is de 2de chemo therapie mijn lichaam in gegaan. de eerste 3 middelen in het ziekenhuis, toen het 4de middel was aangekoppeld mocht ik naar huis. Vandaag was het 4de middel doorgelopen en heeft de thuiszorg het infuus afgekoppeld. De medicijn aanpassing doet zijn werk goed. Ben minder misselijk en de diarree blijft voorlopig ook weg. Ben wel heel erg moe maar dat moet in de loop van de dagen ook verminderen. Tijdens de chemo behandeling in het ziekenhuis heb ik ook hulp van een psycholoog. Door haar hulp moet mijn hoofd weer een beetje op orde gaan komen. Na de alles vernietigende uitslag van de uitzaaiingen kon ik alleen nog maar aan de dood denken, maar zover is het nog helemaal niet. Nu is mijn hoofd vooral leeg, heel leeg. En is het de bedoeling dat m'n hoofd zich weer gaat vullen moet korte termijn doelen. We gaan nu vooral proberen om naar de vakantie toe te werken. proberen de dagen een beetje te vullen met dingen die ik leuk vind om te doen. Zo heb ik dan ook maar 1 van de onafgemaakte projecten uit de kast gehaald, een vriendin te hulp gevraagd hoe nu verder met deze top die nog niet helemaal in elkaar zit. Het doel is nu tussenvulling bestellen en een achterkant.

Eerste Chemo

De eerste chemo is donderdag gestart. Ik word behandeld met 4 middelen. de eerste 3 zijn er donderdag ingegaan op de dagverpleging. Het vierde middel is op de longafdeling gaan lopen. Dit is een grote hoeveelheid en moet in 46 uur mijn lichaam binnen lopen. Heb dus 2 nachten in het ziekenhuis geslapen. Zaterdag ochtend ging de infuuspaal piepen wat het teken was dat het vierde middel doorgelopen was en dat ik naar huis mocht. Het is heerlijk om weer thuis te zijn. Lekker in mijn eigen omgeving. Niet dat ik veel puf heb. Ik ben nog steeds misselijk, soms aan de diarree, moe en heb het gevoel of dat ik goed de griep heb, en wil de hele dag wel slapen. De eerste chemo zit erin en mijn lichaam is hard aan het werk. 

Om me niet gek te maken.

Mijn gedachten gaan alle kanten op na de verschrikkelijke uitslag van vorige week. Van ongeloof tot totale paniek en alles daar tussen in. Alles moet in mijn hoofd op orde komen, en ik weet niet hoe ik dat voor elkaar moet krijgen, maar hulp is in aantocht. Wat helpt om wat rustiger te worden en tijdelijk de aandacht even ergens anders op te kunnen leggen is proberen het normale leven weer op te pakken. Hoe moeilijk het ook is. Daarom heb ik van de week het laatste kraamcadeautje afgemaakt. Een heerlijk badjas/pakje. Nu kan de baby van de achterebuurvrouw(eind juni was is even vergeten) komen.

 

Alvleesklierkanker

 Afgelopen week ging ik voor een CT scan naar het ziekenhuis. Dit zou een soort van 0 meting zijn voor de Chemotherapie. Maar helaas tijdens de afspraak bij de arts voor de uitslag bleek het geen formaliteit te zijn. Ik/ wij kregen het bericht dat er op de scan diverse uitzaaiingen te zien zijn van de kanker. Uitzaaiing in de lever, bil en lymfe....De wereld zakte onder mijn voeten vandaan. En er bestond ineens niets meer. De eerder chemobehandeling was op genezing gericht. Nu is de chemo behandeling gericht op kwaliteit van leven en verlengen. Hierbij moet ik denken aan een tijdsperiode van maanden tot een jaar. Dit kwam keihard aan en hadden we niet verwacht. We zijn allemaal de weg kwijt en moeten ons hoofd weer op orde zien te krijgen na dit schokkende bericht.