Steeds wat beter

 Het gaat iedere dag met kleine stapjes vooruit. Wat voor m'n gevoel heel langzaam gaat. Maar als ik aan het einde van de dag of week terug kijk zie ik wel wat ik allemaal gedaan heb. En dat is dan best stiekem veel. Het gaat wel altijd gepaard met het gevoel van die strakke broekriem in mijn buik, medicijn gebruik, opletten om voldoende te eten, en soms ook het energie niveau van de dag te verdelen. En omdat ik me steeds beter voel ga ik ook steeds meer doen om de dag door te komen. Ik moet echt wel zorgen dat ik de dag een beetje bezig blijf anders ga ik me hele nare gedachten in mijn hoofd halen met alle emotionele consequenties van dien.

Zo ben ik afgelopen week bezig geweest met een babyjurkje naaien. De achter buurvrouw is bijna uitgerekend. Normaal gesproken is zo'n jurkje bij mij echt wel in een ochtendje af.... deze keer heb ik er een week over gedaan evenals het t-shirtje dat had ik de week ervoor al gemaakt. Alleen al het overtrekken van het patroon, staand overtrekken is geen handige houding, maar zittend overtrekken werkt ook niet zo lekker. En dan het patroon op de stof leggen en daarna de stof uitknippen. Het zijn allemaal stuk voor stuk nog steeds energie slurpende handelingen, en die inwendige broekriem zit heel strak. Ook het achter de naaimachine zitten:15 minuten achter het naaimachine zitten is daarna toch echt wel 15 minuten op de bank uitrusten. Allemaal handelingen die voorheen vanzelfsprekend waren, waarvan ik nu merk welke spieren je lichaam daarvoor gebruikt en hoeveel energie het kost.

En hoe ik het gewend ben om alles zelfstandig te doen. Normaal gesproken zou ik naar de winkel gaan om stof te kopen, en als ik iets vergeten was of iets nodig had hup op de fiets of in de auto en ik ging het halen. Nu moet ik alles echt een beetje plannen zodat ik niet teveel op de dag heb of online bestellen. Van de week ben ik ook weer voor het eerst in 13 weken zelf naar de supermarkt geweest voor de dagelijkse boodschappen, en als ze dan in de 13 weken de winkel inrichting hebben veranderd......Ook heb ik weer een makkelijke avondmaaltijd klaargemaakt. En zo kom ik langzaam weer een beetje richting een normaal leven. 

De komende 2 weken zijn er nog wat onderzoeken in het ziekenhuis, en krijgt de Chemo therapie steeds meer vorm in mijn hoofd. En ook dat heeft wat voorbereiding nodig. Maar met alle hulp van de verpleegkundige in het ziekenhuis en de lieve mensen om me heen komt dat allemaal goed.